17 مرداد........

قرار بود هفدهم مرداد روزی باشه که کسی کمتر از گل به خبرنگاران نگه.
صد البته که امسال این گل بودن تشریفاتی رو هیچ کس به اندازه بر و بچه های عکاس وخبرنگاران درک نمی کنه.

روز خبرنگار بر همه عکاسان وخبرنگارانی که هنوز در تله استکبار جهانی نیفتاده اند مبارک باشد.

همکار عزیز اگر به خاطر فعالیت های ژورنالیستی سانسورُُ شده اید، بازداشت شده اید، کتک خورده اید و فحش شنیده اید، این تبریک شامل حال شما نمی شود زیرا همه روزهای سال متعلق به شماست!

من خبرنگارنیستم؛من عکاسم عکاس خبری(ولی به ما هم میگن خبرنگار) و مي‌دانم نمي‌شود خبرنگار بود و در برابر طوفان مشكلات ايستادگي نكرد، اصلا خبرنگاري يعني همين، يعني تحمل، يعني حسي ميان بودن‌ و نبودن‌، ميان هست‌ها و نيست‌ها؛ خبرنگاري يعني هميشه در حال دويدن،عکس گرفتن، نوشتن، جست‌وجو با يك ، يک دوربين،ضبط صوت، يک خودکار و يک برگه سفيد... و بزرگ‌ترين ابزارم يک جسارت بزرگ است و يک دل طوفاني.

در هياهوي نام‌گذاري روزها و هفته‌ها به روز خبرنگار كه مي‌رسم، يادم مي‌آيد 17 مردادماه.........

به نظر من 17 مرداد از روزهای مقدس است.مقدس تر از خیلی روزهای دیگر...